دانشگاه ادینبورگ، جایی که پیتر هیگز سال‌ها در آن کرسی استادی داشت، اعلام کرد که او روز دوشنبه پس از یک بیماری کوتاه در آرامش در خانه درگذشت. مطالعات هیگز به خاطر ارائه نظریه معروفش موسوم به ذره بوزون هیگز معروف بود. مشاهده تجربی این ذره باعث شد دانشمندان بتوانند درباره چگونگی جرم‌دار شدن ماده توسط ذرات بنیادی بدون جرم دیگر، توضیحی پیدا کنند.

بر اساس نظریه ی “پیتر هیگز” فیزیکدان اسکاتلندی که در سال ۱۹۶۴ مطرح شد، میدان هیگز، از لحاظ نظری میدانی از انرژی است که در سرتاسر کیهان نفوذ کرده است. برای این که این نیروها به ماده منتقل شوند تمام ذرات بنیادی باید از میدانی بگذرند به نام میدان هیگز. اما خود این میدان هیگز هم به یک ذره حامل نیاز دارد که به بوزون هیگز معروف است. این ذره قطعه گمشده مدل استاندارد بود و در آزمایشگاه سرن به آن پی بردند.

در نهایت دانشمندان در آزمایشات خود ذرات بوزون هیگز را پیدا کردند و “پیتر هیگز” و “فرانسوا انگلرت” برنده جایزه نوبل فیزیک ۲۰۱۳ شدند. این کشف، نقطه عطفی در درک از طبیعت بود و هیگز آن را یک اتفاق باورنکردنی در طول زندگی خود خطاب کرد. ان کشف در مرکز تحقیقات سرن در نزدیکی ژنو به طور گسترده به عنوان بزرگترین پیشرفت در فیزیک ذرات برای بیش از ۳۰ سال مورد استقبال قرار گرفت و آنچه که زمانی علمی- تخیلی بود را به واقعیت تبدیل کرد.بوزون هیگز مدل استاندارد را تکمیل کرد، اما درک کامل آن هنوز ادامه دارد. هیگز در مورد دستاوردهای خود متواضع بود. او در مصاحبه‌ای در وب‌سایت جایزه نوبل، توضیح داد که چگونه در صبحی که قرار بود اعلام نوبل ۲۰۱۳ اعلام شود، توجه رسانه‌ها را پیش‌بینی کرده بود و اقداماتی را برای اجتناب از آن انجام داده بود.